จากตอนที่แล้ว บินเดี่ยว เที่ยวเชียงใหม่(1) : นมัสการพระธาตุดอยสุเทพ
หลังจากนมัสการพระธาตุดอยสุเทพเรียบร้อยแล้ว เราก็มุ่งหน้าต่อไปยังพระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์ ซึ่งอยู่ในเส้นทางดอยสุเทพ - ดอยปุย อยู่ห่างจากดอยสุเทพประมาณ 4 กิโลเมตร แต่..ตอนที่ไปถึงเกือบๆ เที่ยว เขาปิดจำหน่ายบัตรรอบเช้าแล้ว(8.30 - 11.30 น.) เลยต้องรออีกครั้งรอบบ่าย(13.00 - 15.30 น.)
คลิกที่ภาพเพื่อชมภาพขนาดขยาย
ระหว่างเดินไปที่จอดรถฝั่งตรงกันข้ามกับพระตำหนักภูพิงค์ก็มีร้านค้าขายเสื้อผ้าของที่ระลึก เดินต่อไปจนสุดที่ขายของจะมีป้ายเล็กๆ บอกว่าจุดชมวิวผาดำ
ไหนๆ ก็เดินมาแล้วก็เลยเดินไปชมวิวที่ผาดำสักหน่อย พอเดินไปใกล้เกิดลังเลว่าจะเดินต่อไปดีไหม 
เพราะดูแล้วมันชัน กลัวลื่นไถลลงไป แต่พอไปใกล้ๆ ก็ไม่ได้น่ากลัวเลยเดินลงไปดูด้านล่าง
ตรงนี้สามารถมองเห็นวิวทิวเขา แต่ควันค่อนข้างเยอะทำให้ทัศนวิสัยไม่ดี
ขนาดตอนนั้นเป็นเวลาเที่ยง อากาศก็ยังเย็นๆ อยู่
ก็มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นอยู่เยอะมาก
ด้านล่างก็มีรั้วกั้นไว้ แต่ไม่ได้ลงไปเพราะหวาดเสียว 
ถ้าไม่มีควัน วิวคงจะสวยกว่านี้
และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ก็เลยตัดสินใจกันว่าจะขึ้นไปดอยปุยก่อน ขาลงค่อยมาแวะเที่ยวที่พระตำหนักภูพิงค์ จุดหมายแรกคือบ้านชาวเขาเผ่าม้งบนดอยปุย ที่หมู่บ้านนี้รถแดงมาถึง หมู่บ้านอยู่ท่ามกลางหุบเขา เมื่อก่อนเคยปลูกฝิ่น แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวไปแล้ว พอไปถึงก็ไม่ได้ลง วนรถหาที่กลับรถแล้วก็ไปต่อ เพราะดูเผินๆ ก็ไม่มีอะไรมาก แต่จริงๆ แล้วที่นี่มีตลาดและร้านขายของของชาวเขา บริการถ่ายรูปในชุดชาวเขา นอกจากนี้ก็ยังมีพิพิธภัณฑ์ชาวเขา และที่ชมวิวสวยๆ ชาวเขาที่นี่ไม่ธรรมดา แต่ละบ้านมีรถกระบะใช้เกือบทั้งนั้น อ้อ! ที่นี่โทรศัพท์คลื่นไหนๆ ก็สัญญาณหายหมด ใช้ได้แค่ GSM เท่านั้น เลยนึกถึงโฆษณาที่มีเด็กชาวเขาพูดว่า "ที่นี่ต้อ..จีเอสเอ็ม นะ"
จากหมู่บ้านชาวเขา เราก็เดินทางต่อไปอีก มุ่งหน้าไปที่ทำการอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ - ปุย หลังจากหมู่บ้านชาวเขาแล้วถนนจะเหลือเล็กมากอย่างที่เห็นในภาพ แค่รถยนต์วิ่งคันเดียวก็เต็มถนนแล้ว แต่ก็มีทางให้รถสวนกันที่ทำเป็นพื้นที่เล็กๆ ริมอยู่เป็นช่วงๆ จะมีโค้งหักศอกเยอะมาก ซึ่งไม่สามารถที่จะมองเห็นรถที่สวนมาเลย จะต้องใช้การบีบแตรเพื่อให้สัญญาณ ถ้าจะไปเส้นทางนี้ใช้มอร์เตอร์ไซค์จะสะดวกที่สุด นั่งอยู่บนรถก็ภาวนาอย่าให้มีรถสวนมาเลย ต้องใช้ความระมัดระวังในการขับ
ถึงแล้วที่ทำการอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย ต่อจากนี้ก็จะมีเส้นทางต่อไปยังขุนช่างเคี่ยน ซึ่งต่อไปอีกประมาณ 2-4 กิโลเมตรทางจะเป็นถนนลูกรัง ที่ที่ผู้คนนิยมมาดูซากุระเมืองไทยหรือดอกนางพญาเสือโคร่ง ที่จะบานในช่วงต้นปีที่ิิอากาศยังเย็นๆ ทำให้ป่าและทิวเขากลายเป็นสีชมพูสวยงาม
ตอนที่ไปดอกมันร่วงไปนานแล้ว ก็เลยเห็นแต่ป่าเขียวๆ แบบนี้
ศูนย์บริิการนักท่องเที่ยว
ลานกางเต้นท์ ใครที่ชอบสัมผัสธรรมชาติก็ไปกางเต้นท์ที่นี่ได้ ขนาดเป็นหน้าร้อนอากาศยังเย็นสบาย
นี่แหละต้นซากุระเมืองไทย หรือ ต้นนางพญาเสือโคร่ง
ต้นไม้ที่นี่สูงมากๆ
ทางเดินลงจากศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ลงมายังลานกางเต้นท์ด้านล่าง
ด้านในศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ก็จะมีข้อมูลเดี่ยวกับการท่องเที่ยว และทรัพยากรป่าไม้ แหล่งน้ำของอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ - ปุย
แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติจะมีแผนที่บอกไว้
พิกัดดาวเทียม
ตอนนั้นเที่ยงกว่าแล้ว หิวกันมากจะทนหิวไปทานตอนขาลงก็ไม่ไหวแล้ว สี่ชีวิตเลยฝากท้องไว้ที่ครัวที่ทำการฯ นี่แหละ ทานผัดกระเพราคนละจานและน้ำอัดลม ที่นี่คงมีไว้เป็นโรงอาหารเพื่อบริการนักท่องเที่ยวที่มากางเต้นท์ อาหารก็เป็นอาหารตามสั่งง่ายๆ พออิ่มก็เดินทางกันต่อ กลับมาเส้นทางเดิมเพื่อไปพระตำหนักภูพิงค์ฯ
ระหว่างทางก็มีจุดชมวิวให้แวะชม
จุดชมวิวนี้จะเห็นบ้านม้งอยู่ด้านล่าง ตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขาจริงๆ
วิวตรงนี้ก็เป็นวิวมุมสูงที่มองเห็นเทือกเขาต่างๆ
บริเวณนี้จะไม่มีอะไรกั้นไว้เลย ต้องระวังนิดนึง
ขึ้นมาถึงด้านบนจริงๆ ก็ไม่มีอะไรมาก มีจุดชมวิวให้ชม หลังจากบ้านม้งแล้ว จะไม่มีรถเพราะรถแดงจะวิ่งแค่บ้านม้งเท่านั้น ถ้าจะมาก็ต้องเหมารถแดงมา หรือเช่ามอร์เตอร์ไซค์ซึ่งก็ต้องใช้ความระมัดระวังในการขับขี่ ถ้ามาในช่วงต้นปีตอนที่ดอกนางพญาเสือโคร่งบานจะสวยงามมาก
ตอนต่อไปจะพาไปชมดอกไม้สวยๆ ที่พระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์ค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชม Blog ของ bombik ค่ะ
